En ik had snel JA gezegd want zonder scheids kun je niet voetballen en zou het niet zonde zijn als de wedstrijd niet door zou gaan omdat er niemand wenste te fluiten, maar...
had ik niet te snel JA gezegd. Immers de laatste tijd hoor je vaak verhalen over mishandelde scheidsrechters, ruziënde ouders op het veld, knokkende of zelfs schoppende spelers en wat niet meer. Met andere woorden. Wat heb ik gedaan????
Ter voorbereiding maar even gegoogeld en op Wikipedia gekeken. Wist je dat er voor scheidsrechters een eigen site is. http://www.scheidsrechters.eu/ Met zelfs een Spelregeltoets.
Volgens Wiki is een voetbalscheidsrechter een persoon die in een voetbalwedstrijd de beide teams controleert op het navolgen van de regels en het overtreden van de regels bestraft. Bij voetbal is er één scheidsrechter, die soms aan de zijlijnen wordt ondersteund door twee assistent-scheidsrechters of lijnrechter (vroeger grensrechter genoemd) en een vierde scheidsrechter buiten het veld. Dus voldoende voorbereiding om een wedstrijd vlekkeloos te leiden.
Gelukkig is bij een wedstrijd tussen pupillen maar één vrijwilliger nodig. Immers de E-pupillen hebben nog geen grensrechters. Want ik was de enige die zich gemeld had. Misschien hadden de andere ouders wel dezelfde angst als ik. Ken ik de regels goed genoeg, zie ik wel alle overtredingen, ben ik niet te partijdig voor het team van mijn zoon. Wat doe ik als mijn zoon iemand een schop geeft of verbaal tekeer gaat? Moet ik dan als vader of alleen als scheidsrechter optreden. Zie ik het verschil tussen een schwalbe en een doodschop en wat nou als die doodschop nu gewoon onkunde is en het spelertje te laat komt en per ongeluk de tegenstander raakt. Allemaal vragen die ik me ook gesteld heb. En de belangrijkste vraag misschien wel: Als ik een fout maak, hoe reageren de supporters/ouders langs de kant hierop. Ik ben niet de snelste meer dus rennen voor mijn leven kon dan wel een een heel kort sprintje zijn....
Maar wat wil het toeval. Afgelopen week was het de week van de scheidsrechter en juist in die week maak ik mijn debuut. Volgens de KNVB staat juist in deze week het uitspreken van waardering naar de scheidsrechters deze week centraal met een oproep om de scheidsrechter in het zonnetje te zetten. Even terzijde: Dat zonnetje heb ik wel gemist....Geen presentje van de club of een gratis bakkie koffie of ...
Naast mijn voorbereiding op Wiki, Google en Youtube had ik ook nog even op de site van LSC1890 gekeken. Helaas hier geen info voor of over de scheidsrechter.
Van Anton had ik gelukkig een fluitje gekregen, maar eenmaal op de club bleek er een scheidsrechterhokje te zijn waar ook de club mij kon voorzien van een fluitje. Gele en rode kaart waren gelukkig niet nodig, want die hebben de pupillen nog niet. Jammer genoeg geen mooi zwart scheidsrechterstenue, dus maar in de eigen regenjas, want zoals gezegd dat zonnetje....
Om 10.45 uur was het dan eindelijk zover. Met mijn fluit in de hand betrad ik met de 2 teams het veld. Anton attendeerde mij er nog op dat ik de spelers nog moest tellen. Oeps 7 tegen 8, niet aan gedacht, maar Marianne (coach van LSC1890E8) haalde gelukkig snel nog een speler naar de kant. Hij was de eerste wissel. Maar dan toch de tossen, die LSC1890 E6 won en zij mochten dus aftrappen. Ik kon het zelf nauwelijks geloven, maar ik floot voor het eerst dus dankzij mij kon de wedstrijd beginnen.
En het was een heerlijke wedstrijd. De jongens maakten er een mooie pot van; vol inzet en overgave. Het plezier droop er vanaf.
Hier en daar een botsing met een blessure tot gevolg, waarin ik geen overtreding zag dus die kon ik steeds af met een scheidrechterbal. Dat had ik geleerd via Youtube.
Wat me het meest opgevallen is, is toch wel het weerwoord van de spelers. Zelfs pupillen claimen al onterecht een inworp, terwijl ze hem zelf toch overduidelijk als laatste geraakt hebben. Iedere botsing is een overtreding... Als een speler zijn gezicht afschermd en zo de bal met zijn arm raakt is natuurlijk hands en een strafschop....
Met name LSC1890 E6 bemoeide zich veel met de leiding. Wellicht ter verdediging van dit team is dat ik voor velen de jongens geen onbekende ben. Ik ben de vader van één van hen of juist de vader van een vriendje, ik heb ze wel eens getraind en van een aantal ben ik zelfs bijna 2 jaar hun coach geweest. Ook ben ik natuurlijk vaak als supporter en verslaggever te vinden langs de kant van E6. Dus ik kan me voorstellen dat deze jongens mij vandaag niet alléén als scheidsrechter zien. Maar toch..
Ook maakten beide teams zich veelvuldig schuldig aan een onderlinge twist wie de vrije trap, corner, aftrap of scheidsrechterbal moet/mag nemen. Je wilt je niet teveel met het spel bemoeien maar je moet als scheidsrechter wel bepalen wie de bal mag uitnemen, want voor je het weet zit je midden in een praatgroep.
Wel is het jammer dat dit gewoon afgaat van de tijd die ze krijgen om te voetballen, want met de strakke planning is er geen tijd voor extra minuten. Om 11.45 moest het veld immers vrij zijn voor de volgende wedstrijd. Dat werd me toch door meerdere mensen van de club toch wel op het hart gedrukt.
De vraag die bij mij bleef hangen: Waar zou dat bemoeien, beter weten, discussiëren en verhaal halen toch vandaan komen?
Nu moet ik bekennen dat ook ik me regelmatig schuldig maak op het schelden tegen de scheids- en lijnrechter. Als supporter van scHeerenveen laat ik ook ik me meeslepen in het heetst van de strijd en roep wel eens iets wat niet geschikt is voor bijvoorbeeld de kleine oren van pupillenvoetballertjes (Lees zoon). Kreten als blinde PIEIEIEIEIEP zijn mij ook niet vreemd. En nu stond ik vandaag dus zelf te fluiten. Gelukkig heb ik geen schelden gehoord, sterker ik heb niet of nauwelijks iets gehoord vanaf de zijkanten. Misschien floot ik wel zo goed dat ze geen op- of aanmerkingen hadden. Of het publiek is gewoon een keurig en fatsoenlijk volk. Maar deze wedstrijd fluiten heeft me wel tot denken gezet. Ik ben we wel gaan afvragen of wij met z'n allen langs het veld niet gewoon het verkeerde voorbeeld geven. Want misschien was ik vandaag te druk met de wedstrijd bezig dat ik het niet gehoord heb, maar ook bij LSC1890 heb ik al vaak ouders, supporters, maar ook coaches en trainers bij zowel goede als foute beslissingen zeer fel zien reageren. Een ook daar niet altijd in even nette bewoordingen. Voetbal is emotie, maar kunnen we de emotie beperken tot de blijdschap en verdriet bij winst en verlies. Laten we de boosheid voortaan lekker thuis...
In de column van Chris van Nijnatten van het AD kwam ik het volgende tegen:
Ook arbiters hebben recht op fouten! Klik hier voor de hele column."Die scheidsrechter heeft recht op zijn eigen fouten, net als een voetballer en een trainer. Ze maken die fouten dagelijks, met zijn allen. Dat is al zo, zo lang er gevoetbald wordt."
Conclusie: Het was een zeer leerzame ervaring om ook eens op die manier naar het voetballen van je zoon/dochter te kijken of beter gezegd mee te maken. Iedere voetbalouder zou deze ervaring eens moeten beleven. Misschien heel misschien kunnen we onze kinderen dan een beter voorbeeld geven als we nu doen. En voor alle voetbalmoeders er zijn geweldige outfits waarin je je scheidsrechterskwaliteiten prima zou kunnen tonen, dus wat weerhoudt je nog?
Het cliché van de week is :
De Scheidsrechter heeft altijd gelijk,
dus: geen discussie, geen weerwoord maar luisteren naar deze scheids!
