Teambuilding

Nul uit vier, dat is een tegenvallend begin van de competitie. Eerlijk gezegd had ik er iets meer van verwacht. Tenminste qua prestaties op het veld dan. Maar dat geldt natuurlijk ook voor de spelers, de ouders en de supporters. Dus moet ik me al zorgen maken om de witte zakdoekjes?

Voordat de supporters zich gaan roeren heb ik alvast de excuses klaar: Een nieuw team formeren kost tijd, nog nooit met de ideale opstelling kunnen spelen, veel blessures en afwezigen. De spelers moeten nog wennen etc etc . Voldoende clichés waar ik me achter zou kunnen verschuilen en toch doe ik dat niet. Immers het allergrootste cliché: Ik zie duidelijk een stijgende lijn. Of nog beter we zijn op de goede weg, dus die punten gaan vanzelf komen zijn absoluut van toepassing op dit team. 

Want de tweede helft van vandaag was gewoon de beste helft tot nu toe. Of eigenlijk als we de wedstrijd scherp begonnen waren, dan had er vandaag gewoon een resultaat in gezeten. Vergeet de eerste 5 minuten en dan speel je vandaag gelijk met 2-2. Een uitslag die ook wel verdiend was. Want ondanks het feit dat Top 63 JO13 1 net ietsje beter was, speelden de jongens vandaag gepassioneerd, gemotiveerd en waren ze veel scherper in de duels dan de voorgaande wedstrijden. 

En zoals ik al eerder gezegd heb, het gaat in eerste instantie op plezier en inzet. En dat hebben we vandaag gezien. 

Even een zijstap: Bij diverse indelingsvergaderingen die ik bij LSC1890 heb meegemaakt heb ik steeds een aantal coaches (ouders) de voorkeur uit horen spreken om vooral het (vrienden-)team bij elkaar te houden. Vaak had ik daar het gevoel bij dat deze wens vooral van de ouders kwam omdat de jongens het zo leuk hadden. Vorige week had ik het er nog met Jort over dat dit eigenlijk jammer is dat de club hier zo vaak naar luistert. Immers: met de juiste insteek en met de juiste positieve instelling kun je van elk team een vriendenteam maken. Sterker nog hoe leuk is het dat we al voor de herfstvakantie kunnen zeggen dat dit volledig nieuwe team gewoon een hele leuke groep is om mee te mogen werken.

Vorige week werd het idee geopperd -ik meen van één van de ouders - om samen met de jongens wat aan teambuilding te werken door voor de wedstrijd onder het nuttigen van een paar broodjes en wat drinken eens wat tactische dingen met hen te bespreken. Nadat we dit in de groepsapp gegooid hadden, bood direct één van de moeders aan om een heerlijke pan met soep klaar te maken en deze mee te nemen. Geweldig toch? En de jongens vonden het prachtig. Zo simpel is het dus. 

Terug naar de wedstrijd: Ja we hebben verloren en ja we zitten in een zware klasse en ja we staan onderaan. Maar als we in ons zelf blijven geloven en hard blijven werken gaan die punten heus wel komen! Met respect naar elkaar, met een positieve insteek en vooral ook de ruimte voor het individu. Dan groeit er vanzelf iets moois op tussen deze jongens. En natuurlijk is er hier en daar nog wel wat ontevredenheid. Over bijvoorbeeld de favoriete positie, maar door het bespreekbaar te maken kunnen wij (coaches en trainers) hier in ieder geval naar kijken of we er wat mee kunnen doen. Soms kunnen we dat, maar soms ook niet. We kunnen moeilijk 6 spitsen opstellen, zoals we ook geen 2 keepers op kunnen stellen. Maar als we er wel wat mee kunnen doen, dan zullen we dat zeer zeker doen. 

Bij aanvang heb ik gezegd ik de jongens graag beter wil maken en dat dit in mijn ogen juist één van de leukste kanten van het coachen is. En beter maken betekent ook dat ik vind dat sommige jongens juist eens op een positie moeten gaan staan die niet hun voorkeur geniet of zoals ze dan vaak zeggen: "dat kan ik helemaal niet". Voor mij is dat vaak juist een reden om het wel te doen. Aan de ene kant kunnen de jongens dan aan mij laten zien dat ze gelijk hebben of en dat is meestal het geval; kan ik ze laten zien dat ze het juist wel kunnen. 

Ik ben dit artikel begonnen met een afbeelding van het woord TEAM. Een van mijn coaches heeft mij ooit geleerd dat het woord TEAM een afkorting is van: 

Together Everyone Achieves More. 

En vandaag hebben we een TEAM gezien dat samen wilde vechten en samen wilde presteren. Dus jongens als jullie op deze voet verder gaan, dan gaan die punten zeker komen. Daar ben ik van overtuigd. Ik hoop jullie ook, zodat ik de komende tijd niet wakker hoef te liggen, bang voor de witte zakdoekjes.

Mag ik wissel?

Plezier en inzet en dan natuurlijk wel willen winnen. Dat waren de uitgangspunten voor dit seizoen. De eerste conclusie na 2 verloren wedstrijden is dat we nog voldoende werk te doen hebben.

Vooral de eerste wedstrijd tegen ONS Boso JO13 2 kende een goede les. De 7-1 nederlaag was meer dan verdiend. Opvallend dat er in de rust 4 spelers vragen om te wisselen. Dat staat toch wel haaks op plezier en inzet. Ik heb me hier dan ook echt over verbaasd. Nu weet ik dat ik de jongens niet te veel met mij zelf moet vergelijken, maar ik was het vroeger nooit eens met de coach als hij mij op wissel zette. Zelfs niet als het gewoon mijn beurt was. Ik kon daar oprecht boos om worden. (Oei praten over vroeger. Ik word oud). Maar in de rust vragen om gewisseld te worden? Hmm dat, nee dat was voor mij even wennen. Als je met 10-0 in de rust achter staat kan ik me er nog iets bij voorstellen. Maar in de rust stond het 1-1. Niet helemaal terecht, want nogmaals ONS Boso was gewoon een stuk sterker. Maar ook het eigen spel kon stukken beter, met inzet en felheid in de duels kun je ook van zo'n tegenstander winnen. Dus dan verwacht je een team dat met het mes tussen de tanden de tweede helft begint en de mouwen opstroopt om de tegenstander op te vreten. Je verwacht niet -tenminste ik niet- dat je dan om een wissel vraagt.

Dus de peptalk in de rust kreeg een averechts effect. Ook voor mij dus weer een leermoment. Niks mes tussen de tanden, niks mouwen opgestroopt. De tweede helft begon namelijk nog slapper als de eerste, dus zal ik de volgende keer toch de donderspeech van stal moeten halen. Het mocht nog een wonder heten dat ONS Boso Sneek slechts zeven keer wisten te scoren. Dat wonder had die dag een naam, want omdat de eigen keeper geblesseerd was hadden we vandaag Tijmen van D4 als op doel staan. En deze verrichte een paar knappe reddingen.
Ik wil niet iedereen over één kam scheren want er waren een paar spelers die in ieder geval hun best deed om scherp in de duels te blijven. De algemene conclusie was toch wel dat het team in zijn geheel te slap speelde en dat zij geen geloof hadden in een goede afloop. Dus al met al een meer dan terechte nederlaag. 

Graag deel ik nog het volgende achtergrond verhaal met jullie: Al weken claimed Remco de status van vaste penaltynemer van LSC190 JO13-3. Één van de nadelen van het coachen van het team van je zoon is dat je de hele week vragen over de opstelling en wie de vaste penaltynemer moet worden. Als PSV-fan iets waar hij natuurlijk veelvuldig mee bezig is. Na deze benutte strafschop zal zijn overtuiging dat hij toch echt de vaste penaltynemer met worden alleen maar groter zijn geworden. 
We hebben de volgende afspraak gemaakt: In principe neemt de speler die de strafschop kreeg en daardoor de scoringskans is ontnomen de strafschop. Mocht deze ervan afzien dan mag Remco hem nemen. 
De gelijkmaker vlak voor rust kwam namelijk via een benutte penalty van Remco. De schwalbe van Thomas verdiende een 9,5 qua uitvoering, maar was natuurlijk nooit een penalty. Gelukkig wist Remco dat kadootje op waarde te schatten en stuurde de keeper goed de verkeerde kant uit om vervolgens beheerst de bal tegen de touwen te schieten. Volgens eigen zeggen was hij zo geconcentreerd dat hij helemaal niets meer om zich heen hoorde en was hij zo gefocused dat hij zeker wist dat hij ging scoren. Top Remco, nu dezelfde focus in de overige 59 minuten....

Na de wedstrijd de afspraak met de trainers gemaakt om de leermomenten mee te nemen naar de training. Tijdens de trainingen is er scherp getraind en met name op kort dekken, fel verdedigen op de bal en elkaar coachen. Tijdens de training bleek dat Gerrit zich langzaam ontpopt als een natuurlijke leider en onder zijn leiding deed het team een serieuze en geconcentreerde warming up. We hebben Gerrit dus tot de vaste aanvoerder gebombardeerd. Jort, Colin en ik hadden er alle vertrouwen in dat de jongens de uitwedstrijd tegen Akkrum JO13 2 scherp zouden beginnen. Maar na 5 minuten stond de 2-0 al op het bord. De tweede wedstrijd begon namelijk zoals de vorige eindigde. Veel te slap in de duels en opmerkelijk hoe veel tijd de aanvallers van Akkrum kregen om uit te halen en te scoren. 

Gelukkig kwam daarna de spirit in het team en wat vooral mooi te zien is dat diverse spelers het onderling coachen steeds beter toepassen. Verdedigers die hun medeverdedigers aansporen bij balbezit aan te sluiten naar de middenlijn, aanvallers die elkaar coachen om breed in hun positie te blijven bij bijvoorbeeld corners van de tegenstanders. Middenvelders die elkaar opjutten op feller vooruit te verdedigen. 
Voor rust maakte gastspeler Jarno na 2 rebounds de aansluitingstreffer en lieten de jongens zien dat in balbezit zij heel aardig kunnen voetballen. In de rust dus nogmaals gewezen op scherpere duels. Toch maar geen donderspeech, maar opnieuw een peptalk. We voetballen goed in balbezit. Dus dicht op de tegenstander dekken en zorgen dat je zo snel mogelijk weer in balbezit komt. Dan kunnen we deze wedstrijd omdraaien. Want één keer in balbezit is dit gewoon een heel leuk voetballend team. Met die boodschap stuurden we ze weer het veld in.
En de complimenten voor alle jongens, want na rust waren ze gewoon de bovenliggende partij. Leuke aanvallen en prachtige scherpe duels resulteerden dan ook in de verdiende gelijkmaker door opnieuw Jarno. Het eerste puntje leek behaald te worden, maar helaas in de slotminuut gaf de scheidsrechter makkelijk een strafschop tegen. Op zich was er een duwtje en kan je de strafschop geven, maar een paar minuten eerder gaf hij in een vergelijkbare situatie geen strafschop. Maar ja dat hoort er nu ook eenmaal bij. De penalty werd benut en daarom werd het toch wel een zure nederlaag. Maar:

Het spel en de inzet was hoopgevend. Nul punten dat wel, maar de winst zat hem vooral in het feit dat het team steeds meer een team wordt en dat de weg omhoog inmiddels is ingezet. Volgende week opnieuw een uitwedstrijd: tegen SC Bolsward JO13-2 om 10.30. Een tegenstander die net als wij met 2 gespeeld en nul punten gedeeld onderaan staat. Dus als we volgende week net zo geconcentreerd en vol met passie en inzet als deze tweede helft gaan spelen. Dan gaan we zeker afstand nemen van de laatste plaats. Wij hebben er in ieder geval alle vertrouwen in. De felheid die ze in de kleedkamer toonden die allemaal betrekking hadden op de beslissing van de scheidsrechter toonde aan dat er genoeg vuur in dit team zit. 

Oja, dit keer gelukkig geen vragen om wissels, dus we gaan echt de goede kant op.

De aftrap

De voorbereiding zit erop! De competitie komt eraan. En wij hebben er zin in. 

Een nieuw seizoen, een nieuw team, nieuwe spelers, nieuwe ouders langs de lijn, maar ook een paar "oude bekenden". Het seizoen gaat beginnen en we zijn er klaar voor. 

Een seizoen dat begon met een uitdaging. Een uitdaging die Jort, Colin en ik een paar weken geleden zijn aangegaan: een heel nieuw team formeren, samengesteld uit tweede en eerste jaars D-pupillen en komend uit 6 verschillende teams. Om het ons nog wat makkelijker te maken, werd er ook nog eens een nieuwe indeling gemaakt: na de eerste trainingen en nadat de eerste wedstrijd al gespeeld was. Dus 2 spelers alweer snel vertrokken en er werden er 4 spelers aan het nieuwe team toegevoegd. 
Koppel hier nog eens de onbegrijpelijke planning van de KNVB aan. Die hadden bedacht om de bekercompetitie al te starten in de zomervakantie waardoor diverse spelers nog op vakantie waren en de uitdaging was compleet. Ik snap trouwens nu wel hoe de coach van Vitesse zich moet voelen, als hij elk jaar weer van een nieuw vreemdelingenlegioen een team moet formeren. Een team dat er gelijk moet staan en gelijk moet presteren. Maar dat terzijde. 

Waarom coach ik een pupillenteam van LSC1890? 

Ons motto

Mijn drive en motivatie om weer te gaan coachen, en ik ik heb gemerkt dat Jort en Colin hier ook zo over denken, is dat we de jongens wat willen leren en dat we ze beter willen maken. Daaruit halen wij ons plezier zodat ook de spelers elke week met plezier naar de training en de wedstrijd gaan. Voor ons staat plezier voor de boys voorop. Plezier gekoppeld aan inzet, want als je je stinkende best hebt gedaan en je hebt lol aan het spelletje beleefd dan heb je al gewonnen. Ongeacht de uitslag van de wedstrijd. Natuurlijk willen we kampioen worden en willen we elke wedstrijd winnen. Want we willen graag presteren en dus willen we winnen. Maar willen winnen heeft wel een randvoorwaarde, namelijk plezier. 

In het verleden maakte ik van elke wedstrijd een verslag en plaatste dat hier op mijn blog. Dit jaar ga ik het anders doen. Ik ga hier mijn eigen ervaringen en beleving rondom dit team beschrijven. Vanzelfsprekend zullen hier ook weer wedstrijden naar voren komen, maar dus geen wedstrijdverslagen. 

LSC1890 JO13 3 tot nu toe

3 weken geleden zijn we begonnen in de bekercompetitie De eerste wedstrijd tegen Hardegarijp JO13 1 hebben we helaas met 12-1 verloren en stond vooral in het teken van kennismaken. Kennismaken met elkaar, spelers onderling, ouders, en natuurlijk de teamleiding, maar voor 5 spelers ook kennismaken met het grote veld, de grote goal, elf tegen elf, met een grensrechter en natuurlijk ook met buitenspel en een echt strafschopgebied. De tweede wedstrijd leverde een verlies van 3-1 op tegen Franeker JO13 2. Met de gebrekkige voorbereiding, geen veld beschikbaar bij LSC190 dus uitwijken naar het veld van de tegenstander, een ouder die nog moest wennen aan het vroeg uur (verslapen), weg afsluiting en vervolgens nog eens verkeerd gereden was het nog een wonder dat we de rust met 1-1 haalden. Uiteindelijk eindigden we met een kleine nederlaag (3-1). Niet alleen het resultaat was beter, ook het spel toonde al progressie. De laatste bekerwedstrijd vandaag tegen de poulewinnaar Leeuwarder Zwaluwen JO13 2 eindigde in een terechte nederlaag van 5-0. En opnieuw bijzondere omstandigheden. Een geblesseerde keeper, 3 geblesserde spelers en nog een afwezige door familie-activiteiten. Gelukkig kregen we ondersteuning van 2 spelers (o.a. de keeper) van D5 (JO13 5 zit nog niet helemaal in mijn systeem). En wat ik zelf erg leuk vond, we hadden 2 spelers van de E1 (JO11 1) mee. Voor hen natuurlijk helemaal een prachtige ervaring. Nooit eerder speelden ze op z'on groot veld en tussen jongen die soms wel 2 koppen groter en 3 jaar ouder waren. Mijn complimenten hoe zij zich tussen de grote jongens staande wisten te houden. Leuk detail; één van deze jongens speelde nu samen met zijn grote broer. Moet ook voor hen een bijzondere ervaring zijn geweest. Via deze weg wil ik de gastspelers nogmaals bedanken voor hun deelname. 

In ieder geval hebben we nu al de bevestiging gekregen dat het besluit om het aantal D-teams van 7 terug te brengen naar 6 een juiste was. 

Samenvatting van de voorbereiding

Na 3 wedstrijden zien wij in ieder geval veel potentie in dit team. Hier en daar zullen we nog wel blijven zoeken naar de beste positie voor sommige spelers, maar elke wedstrijd zat er meer voetbal in. Mooie combinaties, vooral van middenveld naar aanvallers en zeker een paar mooie counters die met iets meer geluk ook wat meer doelpunten hadden kunnen opleveren. De omschakeling bij balverlies moet nog wat sneller, maar dan gaan we op de training aan werken. Ook zal de onderlinge communicatie, coaching een belangrijk onderdeel van de training worden. Genoeg dus om samen aan te werken. 

Dat we vroegtijdig zijn uitgeschakeld in de beker was ingecalculeerd, sterker nog we hebben van te voren gezegd: De bekercompetitie is onze oefencampagne. Drie georganiseerde officiële wedstrijden die we gaan gebruiken om de individuele kwaliteiten van de spelers beter te leren kennen. Ook de trainingen gaven Jort en Colin voldoende inzicht om de spelers te leren kennen. 

Volgende week de eerste competitiewedstrijd. Wij zijn er klaar voor en hopen dat we weer een heerlijk seizoen gaan beleven. Wij gaan ons best ervoor doen. 

Graag zien we je langs de lijn. We starten met een echte stadsderby: 

LSC1890 JO13-3 - ONS Boso Sneek JO13-2

Sportpark Leeuwarderweg de prachtige thuislocatie van LSC1890. om 12.30 uur

LSC1890 E3 – SWZ Boso E3 2-3 (0-0)

Een spannende Sneeker derby, een gelijkspel  leek het te worden maar in de allerlaatste seconde………….

Vandaag stond SWZ Boso E3 tegen LSC E3 op het programma. Alle ingrediënten waren aanwezig; een prachtig zonnetje, vele supporters en niet onbelangrijk 18 spelers met de coaches die er zin in hadden om er een mooie voetbalderby van te maken!  Abe was helaas door ziekte verhinderd, maar Tygo, Roel, Thylo, Floris, Remco, Victor, Francisco, Jorn en Chris waren er klaar voor.  De vorige wedstrijd tegen deze tegenstander ging helaas verloren, dus de jongens waren super gemotiveerd om een goed resultaat neer te zetten. De 1e helft ging de strijd gelijk op, aan beiden kanten werden er door mooi combinatievoetbal kansen gecreëerd. Aanvallend op de flanken was de wil er wel maar werden de boys van LSC op fysiek en inzet soms geklopt. Toch kwam de eerste kans van LSC wel over de rechterkant;  Jorn gaf een bal strak voor,maar helaas ging Francisco zijn schot net naast. Kort daarop draaide Chris zich vrij en gaf een kans aan Victor; een loeihard schot, maar net niet genoeg richting de hoek zodat de keeper de bal kon keren. Eerlijk is eerlijk de beste  kans was voor SWZ, maar de bal spatte op het aluminium uiteen.  Beide keepers lieten zien waar ze  goed in zijn: de heilige nul houden. En dus gingen de teams met de bekende brilstand  0-0 de rust in.

De 2e helft werd zeer spannend. LSC kwam op voorsprong, met een mooie pass werd Chris door Victor in stelling gebracht. Met dit buitenkansje wist Chris wel raad en schoot de bal bekeken langs de goalie van SWZ Boso: 1-0. Het beste voetbal kwam echter van de tegenstander, maar de kans om de voorsprong uit te bouwen kwam van LSC. Chris gaf een steekbal op Francisco, maar zijn inzet werd helaas geblokt. Uit te tegenaanval werd Thylo op snelheid geklopt en moest Tygo (hij laat de laatste weken zien waarom hij de eerste keuze als keeper is  van de coaches) zijn hoofd buigen en moest de bal uit het netje halen.  Op dit soort momenten komt het aan op mentaliteit, laten we het kopje naar beneden hangen of peppen ze elkaar op om met zijn allen er tegen aan te gaan? Hierin kan LSC E3 nog groeien, teveel praatjes onder elkaar en soms zelfs tegen de scheids…..   Een leermomentje voor de volgende wedstrijd; doorgaan en niet blijven hangen in de teleurstelling van een tegendoelpunt.

De coach van SWZ riep dat LSC voor een puntje zou gaan en dat SWZ voor de overwinning zou tellen. Coach Johan Tadema overklaste zijn uitspraak door te roepen dat ook voor LSC alleen een overwinning goed genoeg zou zijn. Een mooi staaltje voor onderlinge sportieve rivaliteit; beide coaches gaven elkaar in het veld een high five!

Meteen spoorde Johan zijn team aan en de boys zetten er een tandje bij. SWZ werd echter ook beter, Floris moest alles uit de kast halen om zijn directe tegenstander te bedwingen en als er toch een kans kwam was Tygo er altijd nog om de bal uit de goal te ranselen. LSC was weer bij de les en Chris liet zien dat hij een neusje voor de goal heeft.  Met een kleine kapbeweging stuurde hij zijn tegenstander het Sneekerbos in en tikte de 2-1 binnen. Nog 2 minuten op de klokken….., een overwinning voor LSC zou de verhoudingen niet geheel juist weergeven, maar ja zo’n overwinning smaakt altijd wel lekker! Maar toen, een aanval van SWZ, de achterhoede van LSC had alleen aandacht voor de man met de bal….. (dit is echt iets om van te leren, verdedigen begint bij overzicht houden en kijken waar de overige tegenstanders staan)  In plaats van slim te blijven meelopen en het juiste moment te kiezen was  de keuze van twee spelers van LSC om de aanvaller met z’n beiden aan te vallen (dan staat er altijd een tegenstander vrij)  helaas niet een juiste keuze en werd het foutje in de verdediging door SWZ afgestraft door de 2-2 te maken.  De teleurstelling bij LSC was dermate groot dat onze jongens niet meer bij de les waren, SWZ strafte in de allerlaatste seconde wederom een foutje in de verdediging af;  2-3………..
Een gelijkspel was voor de derby een mooie uitslag geweest, maar vandaag trok te tegenstander aan het kortste eind. Jammer, julli hebben echt super jullie best gedaan, het spel laat een stijgende lijn zien en volgende week zijn er nieuwe kansen. De kleine foutjes zijn er om te leren, dit begint al bij de training. Scherp en fanatiek trainen betekend dat je zaterdags ook een stapje sneller en beter bent  dan de tegenstander. Er was een speler die de penalty reeks vanwege de teleurstelling aan zich voorbij liet gaan; kop op winnen doe je als team maar ook verliezen doe je als team!


Volgende week nieuwe kansen in een nieuwe derby ONS Boso E2 – LSC E 3

Met vriendelijke groeten van Anton Bakker de nieuwe sportverslaggever van het Sneeker Nieuwsblad

Omgaan met teleurstellingen

Wedstrijdverslag E3 tegen ONS

De tweede wedstrijd van het seizoen werd opnieuw gespeeld met gevoelstemperaturen beneden nul. Langs de kant was het vandaag weer bibberen en huiveren. Onze jongens kwamen goed uit de starblokken en kwamen op voorsprong door een mooie goal van Chris. Hoewel ONS al gauw daarna liet ziet dat we te maken hadden met een tegenstander van formaat, werd kort daarop de voorsprong vergroot uit een corner. De keeper van ONS slaagde er niet in de hard indraaiende bal van Thylo weg te werken. ONS kwam terug tot 2-1, maar we konden met die voorsprong de kleedkamer in met dank aan Thygo die vandaag opnieuw als een leeuw stond te keepen en zelfs een penalty het doel uit wist te ranselen.

Het goede spel van de eerste helft kwam na de rust echter slechts bij vlagen nog terug. ONS nam het initiatief en boog de achterstand langzaam maar zeker om in een riante voorsprong. Einduitslag 2-5.

Wat doe je als je op zo’n manier een wedstrijd verloren ziet gaan? Ga je staan vloeken en tieren langs de lijn? Ga je keiharde kritiek op je teamgenoot leveren als die een kans mist? Loop je na de wedstrijd weg zonder afscheid te nemen van je teamgenoten?

Eerder die ochtend had ik in Blauwhuis gezien hoe E6 speelde tegen Blauwhuis E1. E6 beschikte over te weinig spelers en Abe en Remco waren bereid gevonden hun clubgenoten uit de brand te helpen. Ik zag hoe een speler het een teamgenoot gunde om een doelpunt  te maken. Een teleurgestelde keeper kreeg een arm om de schouder van zijn kameraad.

Wie wil leren voetballen moet leren verliezen hoorde ik een van de voetbalouders zeggen. En zo is het maar net.

Wiebren

Makkum E1

LSC 1890 E3

8 - 1

LSC 1890 E3

SC Bolsward E2                    

1- 5

LSC 1890 wint de Stadsderby tegen ONS Boso Sneek

De aflopen wedstrijden hebt u de verslagen moet missen. Het was me namelijk opgevallen dat er steeds minder toeschouwers bij de wedstrijden van E3 waren te noteren. Het gerucht ging dat steeds meer mensen de wedstrijden via de verslagen volgden. Vandaag stond de stadsderby tegen ONS Boso Sneek E2 stond op het programma. En gelukkig stond het publiek weer ouderwets rijen dik langs de kant! Dus na de uitslagen van de vorige wedstrijden en de doelpuntenmakers nu weer een verslag:

Uitslagen:
SDS E1 - LSC1890 E3 8-2
Doelpuntenmakers: Chris en Fransisco

LSC1890 E3 - SJO Oudega/HJSC E1 6-0
Doelpuntenmakers: Jorn, Roel, Chris, Jorn, Francisco, Chris

En vandaag dus ONS Boso Sneek E2 - LSC1890 E3.

ONS had evenveel punten (10 uit 7) vergaard als LSC dus het beloofde een spannend potje om een plekje achter de 3 koplopers.

De uitslag van 2-8 doet vermoeden dat LSC1890 een makkelijke ochtend had, maar dat was zeer zeker niet het geval. E3 begon met Tygo op de goal, Abe op rechtsachter, Roel in het centrum van de verdediging en Thylo op linksachter. Voorin dit keer Chris op links en Francisco op rechts. Dus dit keer Jorn in de spits. Remco en Floris begonnen als wisselspeler.

LSC begon goed en maakte in de 4e minuut de openingstreffer. Francisco stuurde Chris de diepte in en die maakte alleen voor de keeper geen fout 0-1. LSC bleef in het begin beter en raakte eerst nog een keer de paal voordat Francisco na een schitterende counter via Chris, Francisco en Remco de 0-2 op het scorebord zette. ONS werd sterker en nam het initiatief over. Dat resulteerde ook in een paar goede kansen. Gelukkig was Tygo een paar keer alert en ook ONS testte even het aluminium. LSC moest terug en deed dat maar ten dele. Abe en Floris kwamen veel te vaak tegenover een meerderheid van aanvallers te staan. Roel en Thylo als centrale verdedigers speelden (veel te) ver voor de verdediging en Chris, Remco, Francisco en Jorn lieten hun man steeds lopen als er balverlies werd geleden. Het was dus ook niet meer dan logisch dat het slappe spel van LSC werd afgestraft en ONS scoorde eerst 1-2 en vervolgens ook de gelijkmaker 2-2.

LSC bleef gemakzuchtig. Te vaak stonden de spelers van ONS vrij. De basis afspraak: bij je man blijven, kijk achter en zoek je tegenstander voordat je naar de bal toe gaat werd door alle verdedigers volledig vergeten.

Toch bereikte LSC de rust met een voorsprong. Eerst mocht Remco zijn ingestudeerde Ronaldo juichdansje laten zien nadat hij fraai de bal in de verre hoek schoof 2-3. Chris maakte vervolgens de 2-4 na een schitterende steekpass van Thylo.

In de rust zijn nog even de afspraken door genomen en het team beloofde de tweede helft meer pit en meer inzet zonder bal.
Het begin was opnieuw voor LSC E3 en binnen 5 minuten stond LSC 2 op 2-6. Eerst Jorn (2-5) na een mooie assist van Francisco en daarna Francisco (2-6) nadat hij het eerst bij de rebound was van zijn eigen schot.  Opnieuw  nam LSC gas terug en verslapte de inzet en de felheid in de duels. Vooral voorin en op het middenveld zakte de omschakeling beneden de ondergrens en omdat achterin vaak de verkeerde keuze werd gemaakt: Naar de bal ipv bij je man blijven, kreeg ONS een zee van kansen
Tekenend voor de slapte was misschien wel de gemiste strafschop. Zonder vaart en recht door het midden geef je de keeper natuurlijk de kans om reddend op te treden.
Vrouwe Fortuna ging aan de zijde van LSC staan en het mag een wonder heten dat ONS de tweede helft niet scoorde. Kans op kans waren niet besteed aan ONS. Thygo, paal, lat, over, naast en dus Vrouwe Fortuna zorgde ervoor dat de teller van ONS op 2 bleef staan. In de laatste minuten zorgde Francisco met een hattrick nog voor 2-7 en 2-8. De laatste goal van Francisco was een mooi voorbeeld hoe het wel moet. Floris zette op wilskracht goed door en stuurde Remco de diepte in. Deze kwam samen met Francisco op de keeper af. Volledig onzelfzuchtig gunde Remco de goal aan Francisco door de bal simpel opzij te tikken zodat hij de bal in de lege goal kon leggen. Het zou mooi zijn als de de topscorers van E3 dit voorbeeld de komende wedstrijden zouden volgen. Ik ben ervan overtuigd dat ze op die manier nog meer doelpunten kunnen maken dan dat ze nu doen. Met deze assist bevestigde Remco in ieder geval zijn zelf gekozen bijnaam van de assistenkoning van E3.

Blij met de overwinning en de drie punten, maar zeer zeker niet met het vertoonde spel. Door de overwinning steeg LSC naar de 4e plek en dat is natuurlijk een prima prestatie als enige E3-team tussen allemaal E1 en E2 teams. Maar met nog 2 wedstrijden op het programma tegen de nummer 5 en 6 zal er tegen respectievelijk Bolsward en Makkum uit een ander vaatje getapt moeten worden. Alleen dan maakt LSC kans om dat seizoen op deze mooie 4e plek te eindigen.

De gebruikelijke penalty's na de wedstrijd paste helemaal in het beeld van de wedstrijd. Op één penalty na werden ze allemaal gemist. Ongeconcentreerd en gemakzuchtig werd penalty na penalty gemist. Dat alleen Remco eindelijk met een benutte Panenka wel scoorde was misschien niet de uitzondering maar meer een bevestiging van de laconieke houding van LSC1890