Terugkijkend op 2012

Aan het eind van het jaar kijk ik even terug over het afgelopen jaar. Als sportliefhebber en als coach zet ik mijn hoogte, dieptepunten en bijzondere momenten op een rijtje: Mijn terugblik op 2012

Als sportliefhebber:

Hoogtepunt: De gouden medaille van Epke Zonderland op ringen tijdens de Olympische Spelen. Met zo veel lef en durf op het allerhoogste platform dit presteren. Dit is echt een sporthoogtepunt die ik nooit zal vergeten. Dit is misschien niet eens het sportmoment van dit jaar, maar misschien wel het (nederlandse) sportmoment allertijden.

Dieptepunt:
De afgang van het Nederlands elftal tijdens het EK in Polen en Oekraïne. Wat mij naast het de sportieve deceptie het meest gestoord heeft, is het gebrek aan zelfreflectie en ontbreken van enig schuldbesef bij de spelers. Als je met zo veel talent bij elkaar (immers 2e op het WK in 2010) dan moet je je diep diep schamen dat je als groep er niet in geslaagd bent om individueel over de eigen egootjes te stappen. En helemaal te vergeten dat voetbal in eerste instantie een teamsport is; Met niet alleen 11 spelers op het veld maar ook een groep begeleiders én wisselspelers.

Het sportmoment van het jaar
Opnieuw Epke:
De Winnaar:

Marianne Vos. Waar ze de afgelopen jaren steeds 2e werd op het WK wist ze dit jaar alles te winnen wat ze wilde winnen: Wereldkampioen Veldrijden, Wereldkampioen op de Weg en natuurlijk Olympisch Kampioen. Wat een winnaar!

De Verliezer:
Lance Armstrong en de wielersport. Ongelofelijk op welke wijze deze persoon de basis van de sport: Sportiviteit verkwanseld heeft en winnen tot een heilig en nietsontziend doel verheven heeft. Het feit dat hij er zo lang mee weg kwam is misschien wel de tekenend hoe verrot het wielrennen van binnenuit wel niet was. Ik besef me dat vals spelen net zo oud is als sportiviteit, maar het rapport lezend heeft me doen beseffen dat mijn cynisme over doping slechts een flauw grapje was. Deze persoon heeft de grootste "putsch" ooit proberen te bakken en kwam meer als 15 jaar hiermee weg. Wat een Farce!

Triest
Diep triest was natuurlijk de dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen van FC Buitenboys. Ongelofelijk dat een spelletje kan leiden tot de dood van een mens.

Coach:
Als eerst was het natuurlijk een fantastische ervaring om met 9 jonge knullen hun eerste stappen op het echte voetbalveld te mogen zetten. Prachtig vind ik het om te zien dat ze steeds beter worden, maar ook dat het steeds meer een team wordt, waarin voor elkaar gestreden wordt en het plezier dat de jongen laten zien. Of ze nou verloren of gewonnen hebben, maakt niet uit, het plezier spatte er steeds weer vanaf. Ook de samenwerking met Anton en Jelmar heb ik als heel plezierig ervaren en mde dankzij die samenwerking hebben de jongens ook zo veel plezier kunnen maken.
Tot slot ook een compliment aan alle ouders/ broers en zussen, opa's oma's, supporters en volgers. Waar je (te) vaak hoort van wangedrag van schreeuwende ouders/supporters is het ook wel eens het vermelden waard dat er heel veel ouders (o.a. van Lsc1890 F5) juist op een hele positieve manier hun jongens (en meisjes) aanmoedigen met respect voor de tegenstander en de scheidsrechter. De duim is dit keer voor jullie!

Maar het sportieve hoogtepunt was natuurlijk het kampioenschap van Sam, Roel, Maurits, Jimte, Abe, Thijmen, Jasper, Chris en Remco met F8. Met slechts één nederlaag en verder alleen maar overwinningen de terechte kampioen van de voorjaarscompetitie 2012.

Verder was het jaar coachen één groot hoogtepunt. Ik heb geen dieptepunt kunnen bedenken. Hoe diep ik ook in mijn geheugen graaf.
Tot slot eindig ik met een prachtig cliché: Ik wens iedereen een succesvol en sportief