Winnen ten koste van....

Je hoort iedereen op en rond de velden praten over Respect. En iedere zaterdag ben ik er weer getuige van er grote verschillen zitten in onze beleving van de voetbalsport. Voor mij is voetbal een spelletje, waarbij plezier en inzet voor alles gaan. 2 teams één bal, 2 goaltjes en heerlijk genieten van het plezier van zowel de spelers in het veld, de trainers, coaches, de toeschouwers en de fans aan de kant. En natuurlijk speel je om te winnen. Daar doen de spelers alles aan. Toch? Want bij het laatste fluitsignaal is er een winnaar en een verliezer (natuurlijk een gelijk spel is ook mogelijk). Maar het doel van het spel is dat er één team wint.

Mijn vraag is nu: "Hoever ga je om dat doel te halen." Gaat dat ten koste van de sportiviteit, gaat dat ten koste van het respect voor elkaar, neem je de regels serieus of is winnen gewoon het belangrijkste. En hoever gaat het publiek (ouders/fans etc), de club, de scheidsrechter, de coaches en de trainer. Afgelopen zaterdag heb ik gezien dat de ene club daar veel verder in gaat dan de ander. Heel veel verder...

Als een 9-jarige E-pupil keihard een bal in zijn maagstreek krijgt wat doe je dan als medespeler? Dan stop je toch met voetbal en bekommer je je om jouw teamgenoot. Toch? De spelers van LSC1890 E6 wel en daar ben ik als coach heel erg blij om. En als tegenstander? Dan bekommer je je toch om de speler van de tegenstander? Toch? Niet helemaal, dat hangt namelijk af voor welke club je speelt, dat hangt weer van af hoe de mensen rondom jou team het spelletje benaderen en beleven. Als je dan speelt voor een club die ten koste van veel, zo niet alles wilt winnen.... Dan voetbal je door en profiteer je zelfs door te scoren. Maar hoe zit het dan met de scheidsrechter? Dan bekommer je je toch eerst om die speler? Geef je daarna een stuitbal of scheidsrechtersbal, zelfs een beetje in het voordeel van het team in bal bezit. Dat mag. Toch? Niet als je aangesteld wordt door een club die ten koste van alles wil (moet) winnen. Dan laat je als scheidsrechter door voetballen en keur je het gescoorde doelpunt gewoon goed.
Maar wat doe je nu als coach als jouw team op dat moment op deze wijze gescoord heeft. Dan loop je toch naar de scheidsrechter en zeg je. Scheids. "Je zat fout, deze goal kun je niet goedkeuren". Toch? Niet als je voor een club speelt die winnen belangrijker vindt dan Fair Play. Dan juich je mee met jou spelers, want je kan alleen winnen als je scoort. Hoe? Niet belangrijk: SCOREN!
Wat doe je als coach als jou team dit overkomt. Dan doe je een beroep op de sportiviteit en Fair Play van de tegenstander, Toch, Ja wel als je Anton Bakker heet en coach bent van LSC1890 E6, dan vraag je aan de scheids om de goal niet te laten tellen. En als hij dat toch doet. Wat doe je dan? Accepteren en je er bij neerleggen dat sommige mensen een andere perceptie van het spelletje hebben en dan dat jij zelf hebt.

Bovenstaande situatie speelde zich zaterdagochtend af op het veld van SC Bolsward tijdens de wedstrijd Bolsward E5 -LSC1890 E6, en dat betekende de 1-0. Voor mij als liefhebber van het spelletje en aanhanger van Fair Play en Sportiviteit heb ik dit moment al als nederlaag ervaren. Ongeacht het verdere verloop en uitslag van deze wedstrijd.

Maar ik ben er nog niet. Ik wil hier niet het gedrag goedpraten van één van de spelers van E6. Zijn gedrag na dit incident kan en mag niet op en rond het veld. Begrijp ik het? JA en NEE. NEE omdat ik vind dat je je nooit op deze wijze mag laten gaan, Nee omdat dit niets te maken heeft met Respect voor de scheidsrechter, Nee omdat het maar een spelletje is....Maar.....

Ik begrijp het omdat het zo onrechtvaardig voelt, ik begrijp het omdat het zo oneerlijk is EN ik begrijp het omdat ik de speler zo goed ken. Toch keur ik zijn gedrag niet goed om de scheidsrechter op onacceptabele wijze uit te schelden. Ik begrijp het omdat ik weet wat onrechtvaardigheid met hem doet, hoe hij dat beleeft, hou hij dat voelt. De vraag waar ik dan mee worstel. Wat doe je dan als vader, haal je hem van het veld? En laat je hem nooit weer voetballen? Wat doe je dan als coach? Haal je hem van het veld en laat je hem de rest van de wedstrijd niet meer voetballen? Wat doe je dan als je naast vader ook de coach bent. Eerlijk gezegd ik weet het niet.
Wat doe je dan als mede-coach? Hem even van het veld halen en hopen dat hij afkoelt. Genoeg afkoelt om weer verder te kunnen. En hopen... Hopen dat het bij het schelden blijft.

Wat doe je als je scheidsrechter bent. Je kunt een schouder om hem heen leggen, je kunt hem uitleggen dat dit gedrag niet kan en je kunt hem uitleggen dat hij verder mag spelen als hij kan beloven dat het daar bij blijft. Of je kiest er voor om hem gewoon van het veld afsturen. Zonder uitleg, zonder begrip, gewoon omdat jij de baas bent en jij dit kunt besluiten. Gelukkig heb ik een mede coach die begrijpt hoe je dit oplost. Gelukkig heeft ie de scheidsrechter om een 2e kans gevraagd. Gelukkig was daar een ouder van een van de andere spelers die hem kon bedaren, troosten en hem op zo'n manier weer rustig kon krijgen dat hij verder kon voetballen.

Wat doet het met de spelers... Wat opviel was dat meerdere spelers van slag waren. Bijna allemaal waren ze nog nog lang bezig met die eerste goal, de scheids, de unfaire beslissingen, de tirade van één van de spelers, het gedrag van de tegenstander, maar bovenal met het grote onrecht. Sommigen tot tranen toe..
Maar even terug naar de wedstrijd. Na de 1-0 werd het snel 2-0 voor Bolsward en Chris maakte 2-1 na goed doorzetten van Ivo. Het  werd het 2-2 doordat de kopbal van Ivo op de lat terecht kwam en de verdediger van Bolsward de bal in eigen doel werkte. Uit een counter werd het 3-2 en voor rust scoorde opnieuw Chris 3-3. Toen werd het rust. In de rust stonden meerdere jongens nog steeds bol van de emotie en woede, belust op wraak en opnieuw vielen er weer diverse krachttermen.

Ook ik merkte de teleurstelling en vond dat we er een streep onder moesten zetten. Ik heb de jongens ernstig toe gesproken. Vergeet wat er gebeurd is. Ook scheidsrechters maken fouten net als voetballers, maar het enige juiste wat je dan kan doen is je voeten laten spreken. Dus niet verbaal maar op het veld, laat zien dat je qua sportiviteit, qua spelvreugde ver boven deze tegenstander staat. Luister niet naar dat geschreeuw, gescheld van de fans van de tegenstander, maar ga gewoon voetballen.

En ik kan niet beschrijven hoe trots ik ben op alle spelers van E6, want de 2e helft was geweldig. Niemand liet zich meer van de wijs brengen door het hatelijke gedrag langs de kant, niemand liet zich meer van de wijs brengen door het onsportieve gedrag van de tegenstander, en niemand liet zich van de wijs brengen door het partijdige gefluit van de scheidsrechter. Ongelofelijk knap hoe de boys van LSC1890 E6 lieten zien dat Fair Play en sportiviteit de basis vormt van dit team. Het werd eerst via een prachtige goal van Jorn. Een prachtaanval via Sjors, Ivo en Chris 3-4 voor LSC1890 en ik hoopte zo vurig dat de jongens nu zouden door drukken en de winst naar zich toe zouden trekken. Dat gebeurde niet. Het werd 4-4 en het werd 5-4 voor Bolsward. Eén moment wil ik er nog uitlichten. Thylo duwt in een duel zijn directe tegenstander omver en zonder zich om de bal te bekommeren reikte hij eerst zijn tegenstander de hand en hielp hem overeind om daarna pas verder te gaan met het spelletje. Thylo voor mij was je op dat moment de HELD van het team. Dat je dat in zo'n wedstrijd kan: Een voorbeeld van sportiviteit en Fair Play. Dank je wel dat jij daar een voorbeeld stelde aan heel Bolsward en liet zien hoe het hoort! Dat jij daarna in de slotminuut met een geweldige knal nog de gelijkmaker 5-5 maakte gaf mij een gevoel van gerechtigheid. Niemand meer dan jij verdiende die gelijkmaker.

Ik wens hier niet te oordelen over het gedrag van de supporters van de tegenstander, ik wens hier niet te oordelen over de keuzes van de scheidsrechter, ik wens hier niet te oordelen over Bolsward E5 of over de club Sc Bolsward. Wel ben ik ongelofelijk blij dat mijn zoon bij LSC1890 E6 speelt. Een team dat past bij mijn normen en waarden die ik probeer over te brengen op mijn zoon. Helaas lukt dat, zoals we zaterdag gezien hebben, niet altijd, maar met zulke medespelers gaat dat zeker goed komen! Ivo, Tygo, Chris, Abe, Roel, Jorn, Sjors en bovenal Thylo bedankt hiervoor. En Remco ik ben bijzonder trots op je dat je jezelf weer onder controle kreeg, dat jij de tweede helft hebt laten zien dat het ook anders kan. Jongen bedankt! Maar ook wil ik jullie -ouders van de spelers van E6- bedanken die afgelopen zaterdag langs de kant stonden. Die niet geoordeeld hebben maar met Respect en liefde hun team zijn blijven steunen. Ook hier wil ik één persoon er nog uitlichten. Johan Boomsma je bent niet alleen voetbalvader en sponsor van dit prachtige team. Je bent veel meer dan dat.
Zoals jij je ontfermd hebt over de de teleurgestelde jongens en hen troostte, dat verdiend mijn diepe waardering en respect! Ongelofelijk bedankt daarvoor.

Iedereen bij LSC1890 E6 ik ben er trots op dat ik samen met Anton en Jelmar dit team mag begeleiden. Een Team dat gaat voor plezier en inzet en dat er alles aan doet om te winnen? Alles, nee alleen met Fair Play en Respect voor elkaar en op een sportieve manier. Dank daar voor!